O ile aktywność działu rozwojowego wytwórni ŠKODA nigdy nie miała konkurencji w tej części Europy, to liczba i zakres równolegle przygotowywanych projektów, pod koniec lat 60. i w całych 70., stanowiły już średnią światową.
Rozległe prace konstrukcyjne i badawcze, prócz oczywistych korzyści, niosły za sobą i spore niedogodności - głównie w postaci rozbieżności harmonogramów finansowania z rzeczywistym zapotrzebowaniem, zbyt długiego wspierania projektów uznanych za mało perspektywiczne i braku spójnej koncepcji rozwojowej.
Przedłużające się poważnie prace nad pojazdami całkowicie nowej generacji, uświadomiły kierownictwu ŠKODY konieczność doraźnej modernizacji wytwarzanej rodziny Š722, czyli modeli ŠKODA 100-110. Zmieniające się warunki techniczne europejskich pojazdów, zwłaszcza w zakresie bezpieczeństwa biernego, oznaczały brak perspektyw eksportowych dla Š722, nawet przed najbardziej optymistycznym terminem wprowadzenia na rynek nowych modeli
Widoczny na zdjęciach prototyp Š727 powstał w roku 1972 i był konsekwencją tej decyzji. W porównaniu do modeli ŠKODA 100-110 posiadał wiele innowacji. Po stronie bezpieczeństwa były nimi zbiornik paliwa umieszczony pod tylnymi siedzeniami, deformująca się w zakładany sposób kolumna kierownicy i wzmocniona struktura karoserii.
Ta ostatnia otrzymała całkowicie nowy kształt, znacznie większą powierzchnię przeszkloną, zredukowaną o 1/3 liczbę wytłoczek i kompatybilność z procedurą ostatecznej kompletacji w systemie "gate-line".
Mimo, że projekt miał być rozwiązaniem doraźnym, w konsekwencji okazał się bezpośrednim przodkiem rodziny Š742, czyli popularnych ŠKÓD 105-130 wytwarzanych aż do roku 1990.
źródło: Skoda
Dla ŠKODA PR Portal opracował Tomasz Orlik, „Automobilista”
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz